Usta

Usta

usta 
bugün gece simsiyah 
bak 
yıldız yok gökyüzünde 
gözlerinin feri kaçmış şehrin 
ışıklar bir bir sönmekte 
ya uyuyor bu millet 
ya elektrikler kesik 
yada umudu yitik 
bir köşede karanlığı bekliyor... 

usta 
bugün gözlerim kör benim 
kör yazar kelimelerim 
bıçağım bileysiz 
kanım donuk 
dudaklarım çatlaktır kerpiçten ev misali... 

usta 
usta bugün uyumam ben 
siyah bir şarap içtim elinden 
yar bana küs 
ben ışık yılı uzak 
oysa nefesin 
nefesime tuzak 
bak 
yine tepe taklak takvim yaprakları 



sokaklar 
kaldırım taşlarına küs 
yüzüne bakmaz 
caddeler desen kuru kalabalık 
ne alan var birşey 
ne veren 
bazen uğrar azrail 
güler geçer 
bugün bana denk gelmedi 
yarın gelmeyeceği ne malum ki... 

usta 
usta bugün ellerim titriyor 
bak titrek yazıyor mum alevinin is'i 
duvarlar sen resimleri 
ne yana baksam... 

usta 
usta bugün ağlıyor doğmamış çocuğum 
ağlıyor 
gözlerinde şark kumu 
ne yana savursam umutlarımı 
hangi denize atsam 
hangi kapalı kutuda bulsam 
/ki/ 
açtığım kutu Pandoranın kutusu olur... 

usta 
usta ölüyorum ben bu gece 
kalemim sana emanet 
kelimeler kağıda... 
ve ardıma bile bakmıyorum 
yüreğim yar'a 
yare bana emanet... 

gör bak seyret 
deniz yarılacak 
ve gökyüzü silahını çekip 
sonkez beni vuracak 
adım Yağmur kalacak... Yağmur... 

Aşk film gibidir bazen 
Hattı kaldırılmış bir son durak! .. 


ve ilahi adalet yazdıracak 
tanrı beni kendi eliyle vuracak 
Oku! 


Gökay Birkan Sucaklı