Saf Sabır

Saf Sabır




Ben, birlikte kıyıya sürüklediğimiz kayıktan


saflığımı ve sabrımı aldım tek


kalanları kumsala göm sen de


yaz boyunca


nasılsa her keder eksilir


kendini doldurarak






sardunyalarla konuşarak çoğalttım


aramızdaki ayrılığı


sayarak çoğalttığım günleri tamamladım


kirpiklerimin arasına çektiğim tülde


yağmur durdu ve şimdi kış bitiyor


oysa kimse yokmuş dışarda


içim dışıma vuruyor






sardunyalara su vermekle unutamadığımız


şeymiş aşk:


alnından bir günaydın gibi düşürdüğüm sabah,


sağ yanımda unuttuğun keder.




Birhan Keskin