Şiir Ansiklopedisi: Neylersin

Neylersin


Neylersin


Bazen acı dinmez, bazen de yağmur 
Sevgilim gülümse, her şey unutulur 
Suskunuz bu akşam üstü 
Hasrete yanmışız, neylersin 


Bir gün, bu mahzun sevdadan geriye 
Kalırsa, sadece o hüzün kalır.. 
Sen de anladın ki yapa-yalnızız... 
Buluşmamız yasak, 
Görüşmemiz uzak... 
Devrilmiş kadehler gibi, dönüyor başımız, 
Neylersin... 


Ah güzelim, 
İncinmiş bir sesi vardır yağmurun; 
Yanaklarına vurduğunda hissedersin. 
Ve bir veda sözcüğü, saçlarına, 
Titreyen bir öpücükle dokunduğunda; 
Bu anı dondurmaya yetmez nefesin. 
Bir film sahnesi gibi 
Akar gider ayrılık, 
Neylersin... 


Biz zaten hiçbir romanda 
Kendi hayatımıza rastlamadık. 
Bütün şarkılar bizi yanlış anlatmıştı. 
Ve bütün bulmacalar yarım bırakılmıştı. 
Tenha sokaklarda üşüyüp durdu sırtımız. 
Oysa tuttuğumuz balıkları bile 
Yeniden denize bağışlamıştık. 
Biz, hayata dair 
Hiçbir yanlış yapmamıştık... 
Neylersin... 


Biz bu sonucu haketmedik, 
Hayır, etmedik... 
Ömrümüz bu talana lâyık değildi. 


Bazen acı vurdu, bazen de yağmur 
Hiç gülmedi yüzümüz, 
Hiç büyümedi gülümüz... 
Bizi yalnızca akşamlar kucakladı, 
Biliyorsun, 
Sabaha çıkmayan bir yoldu yürüdüğümüz... 


Bir gün, bu öykünün sonuna gelince 
Ansızın desem ki: hoşça kal canım! 
Unutursun, 
Mecburen unutursun... 
Yıldızlar söner, bu aşk da biter! 
Bazı gün hatırlayınca, sessizce ağlarız. 
Neylersin... 


Ah bebeğim, ah.. 
Kekremsi bir tadı vardır gözyaşının, 
Dudaklarına sızınca farkedersin. 
İçindeki vurgun aşklar mezarlığında, 
Ayrılık, ölümden üste yazılınca, 
Gideni durdurmaya yetişmez sesin... 
Bir inme gibi dolaşır bedeninde pişmanlıklar, 
Neylersin... 


Biz zaten hiçbir sinemaya 
Tam vaktinde yetişemedik. 
Bütün vapurlar bizden önce kalkmıştı. 
Ve bütün biletler biz gelmeden satılmıştı. 
Boşuna telaşlarda yorduk günlerimizi. 
Oysa Nuh'un Gemisi'nde bile 
Bize yer kalmamıştı. 
Ve hiçbir mutluluğa adımız kaydolmamıştı. 
Neylersin... 


Biz bu aşkı sürdüremezdik, 
İnan, sürdüremezdik... 
Kalbimiz bu heyecana müsait değildi. 


Bize hep acılar kaldı, bize hep yağmur... 
Unutmasan bile artık 
Unutur gibi yapacaksın. 
Ve buruşturup-buruşturup attığım kağıtlarda, 
Hiç bitiremediğim 
Bir şiir olarak kalacaksın...

Yusuf Hayaloğlu