Paltolu Ruh

Paltolu Ruh 


yırtılmış kirpiklerin getirir 
böyle karanfil kokusu akşamları 
sonra, 
sen koşarak geçersin güzelleşir yamalı boş damarlarım 
elimde bayatlamış bir kalp, 
sırtımda sıcak tuzlu göz yaşı yığını 
bütün bunlar olurken birde bakarız ki yanmış gök 
akrep ölmekten her gün yeniden vazgeçer 
çamur evlerine bulut götüren kırlangıçlar 
adresini şaşırıp kokuna sığınır 

kuru nefesin istasyonda iskemleye oturmuştur ihtiyar çocuk gibi 
artık bunları üzerinden soyunarak at ve kitabın sayfasını çevir 
al şu çileği tut, tut ki kendini bulsun 
al bu eve gir tutuşsun kandilin üzerindeki isli su 
bir de menekşe ölülerinin mezarlığına uğra 
işte orda tam karşında olacak 
bütün yaralarını zehir ile sardığın çürümüş paltolu ruh

Atakan Gülgar