Ayrılık

Ayrılık 


kaç gecenin çölüdür bu ayrılık 
kaç şiirin dölüdür üstüme 
örttüğün bu ince sessizlik 
kalbim alış artık, kır kendini 
kendi duvarında, sesini 
kendi duvarına haykır. 


tesadüfen birbirine rastlamış 
başka başka aşklarsızın siz artık 
geceyle gündüz gibi birbirine 
ayrılmış. O ki rüzgar, bir zaman 
senin çölünde kumlar uçurmuş, 
o ki gece ve esmer, görmüyor 
sahrayı, sesi içinde karışmış. 



her ayrılıkta kendine saplanan bir hançer 
kendi sabrını deneyen taş, 
kendi uykusuzluğunda yatak oldun. 
kül koy şimdi yanına korunun 
seni kavuran onu da yakmasın. 
aşkla besle kendini, gül yetiştir, 
sardunya çoğalt. 
ki, sen aşktan ve ayrılıktan 
başka ne anlıyorsun.


Birhan Keskin